(geschilderd door Peter Thijs)

Paul Meeuws is geboren in 1947 te Roermond, volgde daar de HBS, studeerde aan de toenmalige Academie voor beeldende vorming te Tilburg. Gaf vele jaren handvaardigheid en tekenen in het voortgezet onderwijs. Is later, na een afgeronde studie Nederlands, les gaan geven in dat vak. Schreef al in zijn tienerjaren poëzie en publiceerde in de jaren zestig gedichten in Dietsche Waranda & Belfort, Nieuw Vlaams tijdschrift en de Vlaamse Gids.

‘De precisie van een dichter’

Debuteerde in 1988 met de verhalenbundel Badhuis in de sneeuw bij uitgeverij van Oorschot. Het boek werd alom positief besproken. ‘Nostalgie en avontuur wisselen elkaar af in een subtiel debuut,’ schrijft Arnold Heumakers in de Volkskrant. De verhalen zijn ‘stuk voor stuk geschreven met een vakmanschap dat je bij een debutant niet meteen zou verwachten.’ Vrij Nederland heeft het over ‘een debuut van formaat’ dat ‘een groot en aandachtig lezerspubliek verdient’. ‘Thematisch beheerst Meeuws een breed scala van onderwerpen,’ vervolgt de recensent, ‘die soms – zoals in het titelverhaal – in een en hetzelfde verhaal verweven zijn: adolescentieproblematiek, verhouding leraar-leerling, relaties tussen volwassenen, pogingen greep te krijgen op de wanorde.  (…) Verteltechnisch hebben alle verhalen minstens een meesterlijk suggestieve openingszin gemeen die direct zo’n vage wereld van verwachtingen oproept, zo’n wereld waarin nog alles te gebeuren staat.’

‘Meeuws schrijft met de precisie van een dichter’, merkt Cees van Hoore in het Leidsch Dagblad op. Pas vijf jaar na Badhuis in de sneeuw verschijnt Meeuws’ tweede verhalenbundel ‘Jonge modinettes, ook bij Van Oorschot in Amsterdam. ‘Ontroerende schetsen uit het lager Beroepsonderwijs’, noemt Robert Anker de korte portretten van leraren en leerlingen in het Parool. ‘Opnieuw een voltreffer voor Van Oorschot’, vindt de Belgische Standaard. De krant vindt Jonge Modinettes ‘een weemoedig boek, hoewel nergens zwaar op de hand’, waarin de schrijver ‘feilloos de psychologie van het kind vastlegt.’

Intussen verschijnt er ook non-fictie, waaronder artikelen over literatuur en beeldende kunst en een schoolboek voor het vak culturele kunstzinnige vorming in het voortgezet onderwijs bij uitgeverij Meulenhoff.

Op latere leeftijd begint Meeuws weer poëzie te schrijven. Een publicatie in de Poëziekrant leidt in 2012 tot een nominatie voor de Melopee-poëzieprijs voor het gedicht Woensdagochtend. In januari 2017 verschijnt bij Uitgeverij Wereldbibliotheek in Amsterdam zijn debuutbundel De geluiden. ‘Meeuws is een gehoorkunstenaar, ‘schrijft Remco Ekkers in Tzum, ‘Alle geluiden worden opgemerkt en met veel taalbeheersing beschreven’. ‘In elke versregel is wel een woord te vinden dat terugvoert naar het zintuiglijk gehoor’, schrijft Literair Nederland. ‘Nergens doet dat  geforceerd aan of lijkt er aan de haren bijgesleept te zijn om het doel te dienen. Het laat zien dat Meeuws niet alleen een woordkunstenaar is en een goed luisteraar, maar dat hij zeker bedreven is in het observeren van mensen en dingen.’ De geluiden werd in 2017 genomineerd voor de Buddingh’poëzieprijs voor het beste Nederlandstalige debuut.

Behalve schrijver is Paul Meeuws tekenaar van portretten en landschappen. Daarnaast geeft hij lezingen over eigen en andermans poëzie en workshops over het lezen van gedichten.

Nominaties